Więcej informacji na temat historii

Początki

Korzenie sztuk Taoist Tai Chi^® można odnaleźć w najwcześniejszych okresach historii Chin. Od zarania dziejów taoizm poszukiwał sposobu przywrócenia ciału i duszy ich pierwotnej natury i harmonii z Tao. Z tego względu, rozwój fizyczny zawsze stanowił integralną część praktyk taoistycznych.  Początkowo sztuki rozwoju fizycznego były praktykowane przez szamanów. Na przestrzeni wieków ich nauki stopniowo przenikały do rodzącej się tradycji taoizmu. Taoistyczni mistrzowie oraz ich uczniowie ćwiczący w świątyniach lub żyjący w pustelniach, nie ustawali w rozwijaniu tych sztuk i przekazywaniu nauk swoim uczniom. Wzbogacali w ten sposób tradycję dbania o rozwój fizyczny i duchowy.

Zhang Sanfeng: Tai Chi jako wewnętrzna alchemia

Gdzieś pomiędzy XI a XIV wiekiem, mnich taoistyczny Zhang Sanfeng rozwinął system ćwiczeń, który nazwał taiji (Tai Chi). Sięgnął do ćwiczeń wzmacniających ścięgna, pochodzących z klasztoru Shaolin oraz do istniejących praktyk i połączył je w jeden system. Zhang Sanfeng powiązał go z własnym treningiem taoistycznych metod, aby doskonalić i oczyszczać wewnętrzne energie ciała.

Zhang miał licznych uczniów, którzy kontynuowali jego nauki. Podczas panowania dynastii Song, Yuan i Ming (XII – XVII w.) jego system ćwiczeń Tai Chi znany był początkowo w prowincji Shaanxi w zachodnich Chinach. Wywodzące się z tradycji klasztornej Tai Chi, służyło jako metoda wewnętrznej alchemii lub sposób osiągnięcia wewnętrznych przemian, które miały na celu poprawę zdrowia i uzyskanie długowieczności. W swoich taoistycznych początkach Tai Chi służyło do osiągania taiji, dosłownie Najwyższej Ostateczności (ang. Supreme Ultimate), czyli stanu zrównoważenia energii Yin i Yang. Celem ćwiczeń było przekształcenie ciała i umysłu w taki sposób, aby osiągnąć nieśmiertelność, rozumianą zarówno jako długowieczność, jak i oświecenie.

Tai Chi wychodzi poza mury klasztorne

Pod koniec XIX wieku stopniowo zaczęto uczyć ruchów Tai Chi osoby świeckie.  Udostępnianie Tai Chi poza klasztorami wynikało z dwóch przyczyn. Po pierwsze, cesarz i szlachta zaczęli zauważać i doceniać w treningu Tai Chi elementy sztuk walki. Zarówno buddyjscy mnisi z Shaolin, jak i taoiści z góry Wudang zaczęli szkolić armię cesarską. Po drugie – mniej więcej w tym samym czasie dynastia Qing zakazała posiadania broni przez osoby prywatne, pozostawiając mieszkańców bez możliwości obrony przed bandytami i najeźdźcami. Zwykli ludzie, pełni podziwu dla umiejętności samoobrony mnichów, zwracali się do klasztornej społeczności o udostępnienie tej wiedzy. Mnisi, kierując się współczuciem, zaczęli przyjmować osoby świeckie jako uczniów. Ponieważ społeczność świecka,
w przeciwieństwie do klasztornej, nie znała podstaw doskonalenia umysłu, mnisi obawiali się przekazywania bogactwa swojej wiedzy. Taoistyczne sztuki wewnętrzne mają potężną moc i przekazane w ręce osób o nieposkromionym sercu, czy umyśle, mogłyby powodować nieodwracalne szkody. W rezultacie nauczyciele taoistyczni zdecydowali udostępnić świeckim uczniom jedynie część swojej wiedzy, zachowując najbardziej zaawansowane ćwiczenia tylko dla adeptów świątynnych.

W miarę powiększania się kręgu ćwiczących Tai Chi, świeccy zaczęli wprowadzać własne idee do nauk świątynnych, co zapoczątkowało powstanie wielu szkół Tai Chi. Jednakże szkoły te znacznie różniły się od tradycji taoistycznej, gdyż z założenia nie uznawały Tai Chi jako taoistycznej metody treningu. W taoistycznej tradycji celem ćwiczeń jest bowiem harmonijna równowaga energii taiji, a nie mistrzowskie opanowanie samej formy.

Mistrz Moy ponownie łączy Tai Chi z taoistycznymi korzeniami

W miarę przemian politycznych i modernizacji Chin, klasztory taoistyczne popadały w ruinę lub były niszczone. Zainteresowanie kulturą Zachodu spowodowało sceptycyzm w stosunku do tradycji i religii. W wyniku tych przemian wiedza „zza zamkniętych drzwi” zaczęła zanikać wraz z odejściem starszego pokolenia mnichów. Na szczęście Mistrz Moy Lin Shin, taoistyczny mnich, który w czasach swojej młodości przeszedł świątynne szkolenie w Chinach, posiadł wiedzę o taoistycznej alchemii wewnętrznej, na której oparte jest pierwotne Tai Chi. Pomimo tego, że wiele z pierwotnej formy Tai Chi, wywodzącej się z tradycji klasztornych zaginęło, Mistrz Moy odtworzył ducha oryginału, czerpiąc z wiedzy uzyskanej z taoistycznych praktyk.

Nasza organizacja, którą założył Mistrz Moy, ma na celu promowanie sztuk Taoist Tai Chi^® w każdej społeczności, a tym samym przyczynianie się do poprawy zdrowia i samopoczucia zarówno w aspekcie fizycznym, psychicznym jak i duchowym. Stowarzyszenie Taoist Tai Chi stara się także, by bogactwo kultury chińskiej i tradycji taoistycznych było bardziej dostępne.

Mistrz Moy pragnął, abyśmy poznali to dziedzictwo i przekazywali je przyszłym pokoleniom. Regularny kontakt ze źródłem a także osobisty wysiłek i determinacja są niezbędne do zgłębiania tej wiedzy.